Şemsi ile Şemsiye, Naci ile Naciye gibiler Tuhaf ile Tuhafiye...
AVM'lerden pek hazzetmeyip, oralara sadece tuhaf ve tuhafiye kişiler görmeye gidenler, tuhafiyecilere de gidenlerdir aynı zamanda! Bu saçma "çıkarım"dan sonra, asıl konuya geleceğiz. Konu 'patchwork aile' (iş bu yazının, elbette Ertuğrul Özkök'le bir ilgisi yok. Ama bu sabah onun "Şeylerin tuhaflıği" başlıklı yazısını okuduktan sonra aklıma geldiğini belirteyim!)
Tuhaf ile Tuhafiye, tuhafiyeciye gelmez!.. Tuhafiyeci, küçüktür, samimidir, nostaljiktir ve Tuhaflarla Tuhafiyelerin uğramadığı bir yerdir, "demodedir", eskidir. Yani biraz "Şeker Bayramı" gibidir...
Burada 'Tuhaf ile Tuhafiye' derken, bir tür modern ailemsiden bahsedeceğiz -hani şu sadece televizyonlarda ve filmlerde yürüyen bir tür janti entelimtrak "modern aile"den. Böyle kulplar takıyoruz, çünkü patchwork aile oldukça yeni bir model ve çok "moda!".
Patchwork aile, adı üzerinde bir tür "örgü/kurgu aile", ben buna "Refah batınca kurulan, bireyleri birbiriyle üvey aile" derdim...
Yani modernsin, eğitimlisin, parayı da bulmuşsun, "karını boşuyorsun, genç bir karı alıyorsun ve çocuğunun iki 'annesi' oluyor." Bu saçmalığın geniş versiyonuna patchwork aile deniyor. Geniş versiyonunda evlenen iki tarafın da kendi çocukları olabiliyor ve ailede yeni çocuklar da doğuyor -ve bu tip aileler, sadece filmlerde mutlu oluyor!..
"Bu konu da nereden çıktı" diyeceksiniz... Ertuğrul Özkök'ün "Ben kültürü"nü anlattığı yazısını okuyup bir tuhafiyecinin önünden geçerken bu tuhaf yazı/konu düştü aklıma!
Bütün dünya "Benci Artiz Toplum"un ve onun bencil insanının patchwork aile türlerinin insanları -özellikle de çocukları- nasıl mutsuz kıldığını konuşup, konu hakkında tuğla gibi kalın kalın araştırmalar yayınlıyor. (Birinin adı: Melanie Mühl, "Patchwork-Lüge" Münih 2011)
Sebatsız Tuhaf insanın, aileyi çok kolay bozabildiği, üstelik bunu da bir tür "moda" seviyesine yükselttiği bir devirde yaşıyoruz. Boşanma istatistikleri tavan yapmış vaziyette.
Eskiden de bu tip aileler kurulmaktaydı elbette, ama bunların sayısı hem çekirdek aileyle kıyaslanamayacak kadar düşüktü, hem de -zorluklar ortaya çıksa da- insanlar sebatlıydı.
Yeri gelmişken, burada güncel üç aile tipinden bahsedelim. Çekirdek aile elbette esastır ve hep esas olmuştur: Anne, baba ve çocuklar. Şimdi buna, bir de tek ebeveynli aileler eklendi. Yani anne-oğul, anne-kız veya baba-oğul baba-kız aileler. Eskiden ölümle ortaya çıkan bu aile türü şimdi boşanma veya terk sonucu sıkça ortaya çıkan ikinci yaygın aile türü.
Üçüncü tür parchwork aile, hele küçük çocuklar varsa, özellikle çocuklar için tam bir kâbusa dönüşebiliyor. Ve eğitimli Tuhaf ve Tuhafiyeler arasında yaygınlaşmaya başlayan bu aile türündeki karmaşık ilişkiler, Batı'da araştırma konusu ve kimse işin içinden çıkamıyor! Ailedeki çocukların dedeleri ve anneanneleri farklı mesela. Çocuk, diğer çocuğun dedesine ne diyecek? ("Cicidede" lafı önerilir!) herkes birbiriyle üvey. Anneler üvey çocukları için saçlarını elektrik spürgesi etseler, gene de bir "üveylik" kompleksimsileri oluyor -aynısı Baba için de geçerli.
Evet. Bu aile tipi cool, süpeer! falan ama, mutluluk katsayısı illâ ki düşük. Baş nedeni de "Ben kültürü" ile kurulmuş olmaları oluyor.
Son söz: Ben, klasik çekirdek aileden yanayım ve bu ailede sıkıyı/parayı görünce toz olan "Ben kültürü"nü de Tuhaf ve Tuhafiye buluyorum! (bu "Ben kültürü" lafı da saçmalıktan başka birşey değil bence! -Ertuğrul Özkök'ün affına sığınarak.)
