Nuray Mert'in "Okularda Evrim Teorisi'nin müfredattan kaldırılması" konusundaki yazısıyla yaşadığı "evrim", islamcı konformizm istikametinde sürüyor (o bile yanlış kalkülasyon, yanlış çünkü "İslam" yükselmiyor). Nuray Mert'in asıl sorunu,"inanç" tarzı.
Kimsenin inancını sorgulamak kimsenin haddi değildir elbette. Ama kamuya malolmuş insanların inancı değil de, inanç tarzı sorgulanır.
Okul müfredatından Evrim Teorisi çıkarılırken, "Yaradılış Teorisi"ni "özgürleşmekle" falan ilişkilendiren Nuray Mert yazısı, İslamcıların entelektüel fukaralıktan kıvranarak öldüğü bir dönemde, oldukça talihsiz bir tarafgirlik örneği.
İnanç, sonsuz bir şeydir. İnsanlar varolduklarından beri kutsiyet bahşettikleri yüce güçlere/kişiliklere inanırlar, insan doğasıyla ilgili bir durumdur.
İnsanların inanç biçimi, tarih boyunca değişiklikler göstermiştir. Tarih boyunca yaşanan bu geçiş süreçlerini oldukça net bir şekilde görebiliyoruz. Sadece Anadolu'da bile çok Tanrılı dönemden tek Tanrılı döneme geçişi incelemek mümkün. Bu geçiş, insanın tekamülü ve "yazı" ile ilgilidir. Yazının yaygın kullanımıyla birlikte insanlığın tek Tanrılı (ve Budizmde Daoizmde olduğu gibi Tanrısız) döneme doğru evrilindiğini, yazının mucidi ve kullanıcısı Sümer ve Mısır'dan (ve Çin'den) biliyoruz. Teist dinlerin bugün en yaygın üçünün, Museviliğin, İseviliğin ve İslam'ın kutsal kitaplarındaki hikayelerin Sümer/Mısır'dan alındığı da sabit. Hatta tarihsel olarak yaşandıkları kanıtlanamayan Eski Ahit ve Kur'an anlatılan tarihi olayların, eski Mısır (ve Sümer) tarihinden/söylencelerinden birebir alındığını da biliyoruz. Diğer bir dinsel kaynak, Ortadoğu ve Doğu Asya mistisizminin -mesela Budizmin- kökeni, Dünyanın en eski en detaylı/kapsamlı dini olan "Hinduizm"dir.
Bütün bunları yazmamın nedeni, Nuray Mert'in -samimi inançlı biri olarak- inanca sadakatini, onun bir türünün (İslam) konserve edilmesini hoşgörerek gösterdiğini sanması...
İslamcıların Türkiye'de "mesele" ettikleri Evrim Teorisi'ne karşı, "toplumun özgürlüğü" gibi saçma gerekçelerle karşı çıkmak, samimi inançlı Nuray Mert için samimi bir tavır değil.
"İnanç", insanoğlu ve insankızına özgü bir ruh hali olarak, ne İslam dininin ne de Hristiyanlığın veya başka bir dinin tekelinde. "İnanç" adına, (siyasallaşarak tamamen çürümüş) 'Reel İslam'ı savunmak, sadece akla-fikre değil, ruha ve ruhun tekamülüne de aykırı. İnanç, insanın tekamülüyle doğru orantılı olarak değişir ve bugün o tekamül, yazıya dayanan sistematik (rasyonel) düşünceden ayrı düşünülemez. Yani, bilimin asıl inanç odağı haline geldiği, insanların doktorlara, din adamlarından daha çok inandığı bugün, Evrim'i tartışmak trajikomik. Trajikomik, çünkü burada asıl konu, Evrim Teori'sini bilmemne Hocacıların "çürütmesi" veya bu teorinin nihayetinde "sadece bir teori" olması değil. Burada asıl konu, insanlığın bilim adına biriktirdiği bilgi ve "inanç" açısından izlediği istikametin Evrim, Teorisi'yle akraba olmasıdır.
Günümüzde "entelektüel" dediğimiz, "sistemli düşünen taşınan ve toplumlara yön veren" insanların inanç konusundaki fonksiyonu, Konformizm ve eskiyi Konservizm değil/olmamalı. Entelektüelin fonksiyonu, -pek konuşulmuyor ama- inancın ana akımı haline gelen "bilim" ve Evrim Teorisi DAHİLİNDE inanca yer açmak. İslam'ın Eski Ahit üzerinden Mısır'dan aldığı hikayelere dayanarak "Yaratılış"ı tartışıp, nasıl özgür olunacak? Tekamülün istikameti bu değil ki...
Nuray Mert'in -İslamcılar gibi "söylemek isteyip de söyleyememek"den muzdarip- durumu acıklı, çünkü modern bir kadın olmasına rağmen Emevi İslamı ve Gazali teolojisinden derinden etkilendiği ve onları İslam'la özdeşleştirdiği görülüyor.
Nuray Mert, insanlığın tekamül istikametinin tersine bir "Konformizm"e kapılarak, birzamanların Roma dönemi "Tektanrıdan Çoktanrıya geriye dönüş çabası" gibi bir "emperyal şişinme" beyhudeliğine gönül indiriyor. Bugün belki henüz söylenmeyen ama yakın gelecekte yüksek sesle söylenecek olan şu:
"Bizi bu hikayelere inanacak kadar salak mı sanıyorsunuz?!.."
İslamcı "Millet"in anlamadığı da şu:
Yeryüzüne bin türlü din gelmiş geçmiştir ve bunlardan hiç biri Tanrı'yı/kutsalı temsil tekeline sahip değildir. Bundan sonra, bir takım eski Mısır hikayesinin islami yeni versiyonlarına inanılmıyor diye 'İnanç' bitmez. İnanç, her zaman kendine yeni bir mecra bulur ve başka bir şekilde yaşamaya devam eder. O mecranın İslam dini olması bir yana, ille de deist bir din olması bile gerekmez. Tarihte bu hep böyle olmuştur, ve hep böyle olacaktır.
(30 Temmuz 2017)
