Türkiye'de çok kötü samanlı kağıda küçük boy siyahbeyaz basılan "Johan et Pirlouit" (Küçük Prens) Almanya'da "Johann und Pfiffikus" renkli ve büyük boydu. Hemen elime geçen, Türkçesini okuyup okumadığım tüm albümleri edindim ve onun tekniğini örnek alarak ben de çizmeye başladım.
Peyo, bir çok iyi ve orijinal sanatçının başına geldiği üzere yayıncı bulmakta uzunca süre zorlanmış. Küçük Prens'in son haliyle alakasız ilk versiyonu 1946'da, daha sonra da 1949'da Le Soir gazetesinde yayınlanmış ama Belçika'nın kült çizgi roman dergisi/magazini "Spirou"da yayınlanmamış. Nihayet büyük çizerin Küçük Prens'i 1952'de, Türkiye'de "Sipru" adıyla bilinen dizinin ve ilginç hayvan "Marsupilami"nin babası Belçikalı dev André Franquin'in devreye girmesiyle Spirou dergisinde yayımlanmaya başlamış. Franquin, "Tenten"in yaratıcısı Hergé ile birlikte Avrupa çizgi romanının hâlâ eşitler arasında ikinci atası sayılıyor. Spirou dergisi Peyo'ya bazı şartlar koymuş, mesela Küçük Prens'in sarı olan saçları siyah olmalıymış vs. Sanatçının şartlara itirazsız uyduğunu biliyoruz.
Küçük Prens'e 1954'den itibaren Yeni bir yol ve macera arkadaşı gelmiş: "Afacan", Türkiye'deki adı buydu. Afacan at veya eşeğe değil, "Biquette" adlı inatçı ve savaşçı komik bir keçiye biniyor (Türkçe'ye "Karakaçan" diye çevrilmişti yanılmıyorsam) ve pek zevkine düşkün biri. İpin ucunu kaçırıp fazla içip sapıtıyor, çok yiyor ve çalamadığı kocaman sitarını tımbırdatıp zangırdatarak herkesi isyan ettirecek kadar kötü şarkı söylüyor. Küçük Prens'den daha ilginç ve komik Afacan tipinin keşfiyle birlikte "Küçük Prens" dizisi çizgi roman klasikleri arasındaki yerini aldı. Bu dizinin Türkiye'de hakkıyla, orijinali gibi renkli albümler halinde yayınlaması çok hoş olurdu. Ve tabii Türkiye'nin Spirou dergisi "Doğan Kardeş"in de yeniden yayınlanması çok daha güzel olurdu. Türkiye'de çizgi romanın yeniden canlandığı bir dönemde, Türkiye'nin -çocuklara da hitab eden- böyle bir dergiye ihtiyaç var. Yapı Kredi Yayınları Doğan Kardeş'i 2000'li yıllarda yeniden yayınladığında, dergi bir yetişkinler dergisi olarak ve pahalı kağıda renkli basılıyordu. Eski formatın daha çok ilgi göreceğini düşünüyorum.
Peyo'nun yarattığı ama pek tanınmayan süper çocuğu Benoit Brisefer'in hikayelerini de okudum ama bunlar daha çok çocuklar için düşünülmüş güzel maceralar. Peyo'nun pek tanınmayan en hoş karakterlerinden biri de kara kedi "Poussy"dir. Karnı ve patileri beyaz sevimli kedinin maceraları ilk kez 1949'da yayınlandı. 1955'den itibaren her biri yarım sayfalık ikiyüz kadar macera daha çizen Peyo'nun kedisine daha sonra Spirou dergisi sahip çıktı. Peyo'nun izniyle kedinin otuz kadar yeni macerası 1992'ye kadar başka çizerler tarafından Peyo stüdyosunun şıkardığı "Schtroumpf Magazin" için çizildi.
Peyo'nun klasik eserleri, yeniden Türkçeye kazandırılmalı.
